روشنای غروب

اگرچه از خاطراتی که برایم مانده ـ شاید خیلی بی‌رحمانه ـ هیچ یادگار خوشی از تو ندارم ولی امروز تنها به خاطر او که عزیزترین من و توست می‌خواهم که مدتی تمام آن روزها را فراموش کنیم و همچون امانت، نگهدار او باشی تا من با فراغ خاطر التیام‌بخش زخم زنانی مثل خود باشم که تنها تفاوت‌شان با کسانی مثل من بداقبالی‌اشان بوده است. همراهی‌ام کن!